Een kind verliezen is het ergste wat je als ouder kan overkomen, ook als de baby nog niet geboren was. Je had zo naar de komst van de baby uitgekeken en dan gaat het mis. Een moeilijk te verwerken drama voor het hele gezin. Marjolein Visser verwoordt deze ontreddering op een poëtische manier: “Je was een engeltje geworden, zei iemand. Een ster, zei iemand anders. En wij? Wij keken naar de grond.”

De auteur is psychologe en ging niet over één dag ijs. Vooraleer ze dit boek schreef, ging ze met verschillende ervaringsdeskundigen en hulpverleners praten. Het werd een verhaal van verwachten en dromen, verlies en wanhoop, gemis en dan toch misschien een lichtpuntje aan de einder. Het werd geen concreet relaas, maar een poëtische verwoording van de innerlijke pijn die dergelijk overlijden met zich meebrengt. Gevoelens worden in een paar treffende zinnen beschreven: “Maar op een dag gingen de zon en de maan uit. Alles was plots zwart-wit-grijs.”

De illustraties tekenen perfect deze gevoelens uit. De blijde verwachting naar een nieuwe baby wordt uitgebeeld in vrolijk gekleurde, actieve prenten met telkens als blikvanger een ouderpaar in een bootje. Wanneer het ondenkbare gebeurt, stort het bootje in een zwarte afgrond. Er is geen water meer. De ouders trekken en duwen het bootje over land verder tijdens het moeilijke rouwproces. Pas wanneer de donkerste dagen voorbij zijn, vaart het bootje terug en keren ook langzaam de kleuren weer in het landschap.

Op de achterflap staat ‘prentenboek 6-99jaar’ Een volwassene kan hier zeker troost uit putten tijdens het moeilijke rouwproces, maar het is ongetwijfeld ook een mooi hulpmiddel om het verlies bij zusjes en broertjes bespreekbaar te maken.
Voor altijd ons kind is een balsem op de wonde en een uitgestoken hand voor elk gezin dat  te maken krijgt met een stil geboren baby.

Lut Vanderaspoilden