‘Nu is later vroeger’. De paradox in de titel is typisch voor Joke Van Leeuwen. Zoals in haar andere werk zet ze je als lezer én kijker aan het denken, twijfelen, vragen stellen, dit keer over de tijd. Daarbij gaat ze meteen te rade bij Augustinus: ‘Maar bestonden die verleden tijd en die toekomstige tijd wel, als de ene er niet meer, en de andere er nog niet was?’ Veel vragen maken je meteen nieuwsgierig zoals ‘Hebben dieren besef van de tijd?’
Overigens maakt Van Leeuwen al in de eerste bladzijden duidelijk dat ze ‘je nieuwsgierigheid [wil] prikkelen.’ Een typisch nadenkertje staat in het stukje over tijdzones. Omdat de twee Samoa’s aan verschillende kanten van de datumlijn liggen, ‘kun je daar dus twee dagen achter elkaar je verjaardag vieren, eerst in onafhankelijk Samoa, de dag erna in Amerikaans Samoa. En wie zijn verjaardag liever niet viert, doet het andersom.’
De buitelingen die Joke van Leeuwen maakt door de tijd en in het boek zijn vaak verrassend maar soms ook verwarrend. Bij sommige zijsprongen is het knap lastig om de link te leggen met de tijd. Hoe moet je bijvoorbeeld het lijstje Griekse woorden (geologie, theologie …) met de tijd verbinden, of het stuk over beroemde vrouwen. Af en toe kon de uitleg ook duidelijker, zoals in het stukje over de afkomst van de namen van de dagen, of over de leeftijd van DNA. Duidelijker én leuker zijn de doe-tips, bijvoorbeeld om een tijdcapsule of een kaarsklok te maken.
Voor de beeldende kant van het boek wisselt Van Leeuwen haar gekende korte strips af met kleine tekeningen en foto’s. Door het grote aandeel van de tekst staan die soms wat verloren. Maar als je ze aandachtig leest en bekijkt, kun je niet anders dan geregeld glimlachen, bijvoorbeeld met de ‘natte’ versie van Plato’s wekker, met oma als slachtoffer. Conclusie: dit boek nodigt uit om sprongen te maken, en niet alleen tijdsprongen. Als je er de tijd voor neemt en je laat meevoeren door Van Leeuwens gedachtekronkels, biedt ze je volop de kans om vrolijk huppelend en met de glimlach van alles bij te leren over de tijd, en misschien ook wel over jezelf.
Jan Van Coillie