Rosa, een gekleurd meisje, heeft de boeken in de schoolbib geteld. Niet één van de 151 boeken gaat over haar. Ze ziet enkel blonde figuren met blauwe ogen en een witte huid. Daar wil ze iets aan doen. Ze neemt haar kleurpotloden en begint te kleuren. Ze zorgt dat alle tekeningen over haar gaan.
Pim Lammers ziet het als zijn missie om diversiteit te tonen in zijn kinderboeken. De tekst van 151 boeken is een gedicht dat de auteur schreef in opdracht van de Anne Frank Krant (een lespakket rond diversiteit). Achteraf werd het gedicht in een prentenboek gegoten met tekeningen van Hedy Tjin. Dit boek wil een pleidooi zijn voor meer herkenbaarheid voor alle kinderen.
Toen ik eerst de tekst las, leek me het idee eigenaardig en weinig inclusief: een gekleurd meisje dat alle witte personages uit 151 boeken ook een kleurtje geeft. Waar blijft dan de diversiteit, dacht ik. Maar ik veranderde van mening toen ik de prenten van nabij ging bekijken en ik de twee laatste bladzijden zag. Hedy Tjin trok in haar tekeningen het verhaal open. Ze tekende een superman met een rokje, een jongen in een rolstoel, een meisje met een hoofddoek. Ook al is de tekst vrij zwart-wit, toch vind ik dit prentenboek een vruchtbare poging tot meer diversiteit.
Lut Vanderaspoilden