Het schrijversduo Elvis Peeters werd geïnspireerd door de archeologische tekeningen die Merel Eyckerman maakte van voorwerpen uit het Egypte van meer dan 5000 jaar geleden. Ze verwerkten ze in een hedendaags verhaal over vier vrienden die tijdens een vakantie een spannend avontuur beleven.
Yi Mumu, Merjan, Rafiki en Oobjo zien bij het begin van de vakantie een rare vogel door een kelderraam van een oud gebouw verdwijnen. Binnen ontdekken ze allerlei vreemde tekens (een valk, een kam, duivelse figuren, krokodillen enz. ) die hun verbeelding aan het werk zetten. Ze volgen een man met een baard door een dakvenster en botsen tegen hem aan, waardoor zijn map met papieren op de grond valt en er nog meer geheimzinnige tekeningen zichtbaar worden. Door een ijzeren luik in de stoep belanden ze in een ondergronds gangenstelsel, waar ze Yi Mumu uit het oog verliezen. Gelukkig weten ze hem te ‘redden’. Na de vakantie vertellen ze hun avonturen in geuren en kleuren aan hun klasgenoten …
Al steken er best wel spannende momenten in het verhaal, als geheel overtuigt het niet. Een sterke spanningsboog ontbreekt, de plot is meer een samenraapsel van bekende ingrediënten. De rode draad van de Egyptische tekeningen doet soms ook wat geforceerd aan. Komt daarbij dat de vier vrienden vlakke karakters blijven. Ten slotte kon ook de stijl me niet op sleeptouw nemen. De auteurs kiezen voor korte zinnetjes die onder elkaar gezet worden. Dat zorgt voor een hortend ritme. Alleen bij de vlucht in de tunnels werkt dat ritme goed, omdat het daar het jachtige versterkt. Het tempo van het verhaal wordt verder opgezweept door korte uitroepen en stopwoorden (Vooruit!, Gauw!, Voort! …) en vragen als ‘Wat nu?’ of ‘Hoe dan?’, maar ook die remmen geregeld de vaart eerder af.
Het verhaal is geschreven in de we-vorm, passend bij het groepje van vier. Een keer krijg je plots een ‘ik’, wat vreemd overkomt: ‘Wij volgen./ Behalve Oobjo, voor wie de opening te nauw is./ Ik blijf boven, ik sta wel op de uitkijk!’. Hier is Oobjo aan het woord, maar waarom staan er dan geen aanhalingstekens? Ook in de volgende zin hadden aanhalingstekens verduidelijkt: Terwijl wij net afdalen, oppert Yi Mumu.
Het idee om een avontuurlijk verhaal te schrijven bij Egyptische afbeeldingen en symbolen hield een belofte in, maar de uitwerking verdiende een sterkere plot en een meeslepender stijl.
Jan Van Coillie