Spookje Wolfgang houdt ervan niet-spokige dingen te doen. Hij omhelst bomen, plukt wilde bloemen, kijkt naar de wolken en tuurt naar sterren. Hij oefent ook elke dag om zijn droom waar te maken. Hij wil de opvolger worden van Govert Griezel, het meest enge bovennatuurlijke wezen dat in Kasteel Donkerstein woont. Wolfgang verwezenlijkt zijn droom. Maar op een dag verliest hij zijn krachten en kan hij niet meer blijven zweven. Wat is er mis?
Je moet je dromen najagen, maar blijf trouw aan jezelf en verloochen je vrienden niet. Dit is het thema van dit verhaal. De auteur is ook de illustrator van dit boek. In de tekeningen voel je goed de sfeer van het verhaal. De eerste bladzijden zijn vrolijk en luchtig. Wolfgang is perfect gelukkig met zijn vrienden en zijn leven in de wei. Maar dan begint hij te oefenen om zijn droom waar te maken. Hij sluit zich hiervoor op in een donkere grot en negeert zijn vrienden. Wanneer hij slaagt in zijn ambities; woont hij in een donker, griezelig kasteel. Pas wanneer hij zijn vrienden in de wei terug vindt, keert ook de kleur en de vrolijkheid in de tekeningen terug. Op geen enkel ogenblik ziet Wolfgang er echt als een eng spook uit. Met zijn roze blosjes op de wangen, blijft hij altijd even schattig. Het verhaal is dan ook nooit echt griezelig.
Leuk zijn de binnenste schutbladeren. Op de voorste krijg je het voorblad van de Spookcourant te zien met een reportage over Govert Griezel. Op de achterste zie je dezelfde voorpagina, maar met een reportage over Wolfgang. Wanneer je het boek hebt voorgelezen, is het leuk deze twee schutbladen nog even te vergelijken met de toehoorders. Ik las het boek voor aan een klas vierjarigen. Enkelen vonden het jammer dat Wolfgang zijn kasteel minder griezelig had gemaakt. Een beetje hulp bij het begrijpen van het thema is voor die leeftijdsgroep zeker welkom.
De tekst is sober en aangepast aan de tekeningen. Een verteller is aan het woord en vertelt het verhaal in de verleden tijd, zonder veel ophef en zonder het gebruik van dialogen. Vooral de illustraties bepalen de sfeer van het verhaal.
Lut Vanderaspoilden