De willekeur van uitsluiten zorgt ervoor dat wie er uitgesloten wordt, vertwijfeld achterblijft. Hoe kan dit nu, waar ligt dit aan, waarom ik nu net precies? Te dun, te dik, te lang, te kort, te slim, te traag? Een gekke naam? Jet Van Overeem neemt je mee in de reflecties van Victorine, die dan maar gewoon gaat geloven dat ze echt anders is, dat er een reden is waarom ze apart wordt behandeld. Een vicieuze cirkel wordt het zo. De pogingen van Victorine om anders te zijn dan ze is, brengen niet veel zoden aan de dijk. Want ja, dat lukt niet aardig, anders zijn dan je bent. De enige verlichting komt er in de vakantie, wanneer de schoolpoorten sluiten, de zon haar warmte straalt en kleine gelukjes Victorine leren dat ze misschien wel mag vertrouwen op wie ze is. Die hele emotionele tocht maken we met Victorine mee dankzij de zachte illustraties van Annemarie van Haeringen, die met kleur en lijnen gevoelens laten primeren op gebeurtenissen.

Het is misschien een beetje jammer dat de verlossing in het boek, die het proces van zelfaanvaarding bij Victorine op gang trekt, van buiten Victorine om komt. Wie zich eenzaam voelt en troost zoekt in het boek, kan er zo niet meer mee dan hopen dat ook voor hem of haar de verlossing op een dag wel zal komen.

Dat gezegd lijkt dit toch een boek dat een hart onder de riem zal zijn voor al wie als Victorine is gaan geloven dat ze niet leuk zijn, die niet begrijpen hoe andere kinderen zo eenvoudigweg, zonder inspanningen, wel leuk blijken te kunnen zijn. Evenzeer zou dit boek de ogen moeten kunnen openen van de kinderen die Victorine laten geloven dat ze niet leuk genoeg is om erbij te horen.

Eline Zenner