‘OOZ’, dat is ZOO omgekeerd. Zoals je de drie letters leest als je achter de glazen ingangsdeur van de zoo staat. Of zoals een drukker vroeger zijn loden zetsel las. Maar Milja Praagmans Ooz is een dierentuin die echt op zijn kop wordt gezet. De mensen gaan niet de dieren bekijken, maar twee dieren gaan de mensen observeren! De dieren in dit prentenboek, dat zijn Mereltje en haar of zijn papa. Ornithologisch correct getekend door Praagman. De mannetjesmerel heeft een zwart verenkleed, jonge merels hebben bruine veren met spikkels op de borst wat hun verwantschap met de lijsters verraadt.
De Ooz, de omgekeerde dierentuin, of mensentuin, beperkt zich niet tot één gebouw. Mereltje en papa Merel overvliegen twaalf verschillende landschappen, uitgebeeld op evenveel kleurrijke dubbelpagina’s. Telkens zien we tientallen ragfijn getekende menselijke figuurtjes die winkelen, op het strand vertoeven, per auto reizen, in het bos wandelen, achter een raampje te zien zijn in hoge flatgebouwen, op een reuzenrad zitten… Al vliegend, soms op een boomkruin of een bankje zittend, stelt Mereltje geïnteresseerd vragen over de mensen. “Zijn er veel mensen in de Ooz?” vraagt Mereltje. “Heel veel,” antwoordt papa. “Papa, kunnen mensen ook fluiten?”, “Ja, als ze vrolijk zijn, of om te laten horen dat eraan komen. Om indruk te maken of gewoon om de stilte te verjagen.”. Zo gaat het maar door. “Maken mensen een nest?”, “Hebben mensen vleugels?”… Telkens volgt een filosofisch, leuk bedacht antwoord. Een echte pointe komt er niet. Wel een mooi besluit. Nadat Mereltje te horen heeft gekregen dat mensen heel verschillend zijn en tegelijk erg op elkaar lijken, vraagt de jonge merel of merels op elkaar lijken. “Heel veel, Mereltjelief, al hebben we een andere kleur veren, ik zie mama en mij helemaal in jou terug.”
Praagmans aangenaam ogende, illustratieve stijl valt te omschrijven als zeer kleurrijk, fris, sprankelend, uitbundig, caleidoscopisch. Elke dubbelpagina bevat een heleboel figuurtjes en scenes zodat elk landschap ook een beetje een zoekplaat is geworden die veel vertelstof biedt en waarop heel veel aan te wijzen valt. Praagman is met Ooz niet aan haar proefstuk. In 2017 won ze een Zilveren Penseel voor haar prentenboek Omdat ik je zo graag zie. Ook haar Het eigenwijze ei en Ik kleur van jou gooiden hoge ogen. OOZ is een aantrekkelijk, liefdevol boek waarvan je zo al kan weten dat het voor herhaald voorleesplezier voor de allerkleinsten zal zorgen.
Dirk Tavernier
Weetje – Tegenover de titelpagina staat een citaat van Amelia Earhart: ‘Geen grenzen, enkel horizon – alleen vrijheid’. Amelia Earhart was een Amerikaanse vliegenierster die verdween boven de Stille Oceaan in nooit helemaal opgehelderde omstandigheden. In Sint-Denijs-Westrem bevindt zich een Amelia Earhartlaan.
Vreemde toevalligheid: nog maar pas publiceerde Lees-wijzer een recensie van “Earhart. De avontuurlijke vliegreis van een muis rond de wereld”, het verhaal van een dappere, vliegende muis. En deze recensie was net enkele uurtjes geschreven toen dit bericht op de VRT-website verscheen: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/11/29/mogelijk-wrak-van-vliegtuig-luchtvaartpionier-amelia-earhart-ver/.