Bart is het middelste kind in een gezin met drie kinderen. Krijgt hij daardoor minder aandacht dan zijn grote broer en zijn klein zusje. Of is hij gewoon te gewoon? Als Bart voor het avondmaal aan tafel zit wil hij gewoon eten. Daarom vraagt hij om de aardappelen door te geven. Maar niemand hoort Bart. Ze zijn te druk, druk bezig. Papa en mama praten over hun drukke baan, grote broer leest in een boek, kleine zus kijkt tv.

Daarna checkt mama haar berichten en papa is in gesprek en dan gebeurt het onvoorstelbare. Bart wordt onzichtbaar. Is dit een misplaatste grap? Volgens papa is het gewoon aanstellerij. Een ongeruste mama belt toch de dokter, maar die kan geen betere oplossing bedenken dan stiften gebruiken. Mama kleurt het gezicht van Bart met stiften oranje en zijn haar groen. Geen wonder dat de kinderen hem uitlachen op school. Daarom besluit Bart om nu helemaal te verdwijnen. Hij wast zijn gezicht schoon en schrijft een briefje dat eindigt met ‘Tot nooit meer ziens. Bart.’ En dan verandert alles.

De ouders, zijn broer en zusje beseffen dat ze niet aardig geweest zijn voor Bart. Ze huilen bittere tranen. Bij het zien van zoveel verdriet, begint ook Bart te huilen en zo wordt hij weer zichtbaar. En dan verandert alles echt. Het hele gezin maakt tijd om gezellig en rustig samen te eten.