Het verhaal over Lowie begint heel vreemd met … de begrafenis van Lowie. Als lezer ben je meteen nieuwsgierig. Wordt dit een postuum verhaal? Gaat het hoofdpersonage dood aan het einde van dit boek? Je bent gestimuleerd om het boek te lezen en je wordt geenszins teleur gesteld. In het tweede hoofdstuk kom je midden in de wereld van Lowie terecht. Lowie (doopnaam ‘Louise’) woont bij de Simmers in huis. Zij is er dienstmeid en wordt er duidelijk slecht behandeld. Op een dag besluit ze impulsief om weg te lopen. Pas als de avond valt, begrijpt ze dat ze zonder geld, eten en een slaapplaats niet ver zal komen. Zal ze erin slagen te overleven in de vijandige buitenwereld?
Dit verhaal is krachtig en niet stereotiep. “Van de vogel en de dief “ lijkt eerst wel een vreemde ondertitel. Gaat het boek over eksters of over een dief met een vogel? Geen van beide zijn het onderwerp van dit verhaal, maar ze behoren wel tot de thema’s. Lowie ziet zichzelf als een huismus, ze las een boek over vogels en kent heel wat weetjes over deze dieren. In het boek komen heel veel vogels voor. Is Lowie een dievegge? Niet echt, maar af en toe komt ze in een situatie waarbij ze niet anders kan dan stelen. Het verhaal gaat vooral over vriendschap en vertrouwen. Lowie groeide als enig kind op in een villa waar zij en haar oma als huisslaven behandeld worden. Pas wanneer oma gestorven is en Lowie op de vlucht slaat, leert ze andere kinderen en de betekenis van vriendschap kennen. Van kapper Roedie leert ze dat je de meeste mensen best wel mag vertrouwen.
Het boek is geschreven in de derde persoon en brengt vooral het verhaal van Lowie. Maar als een rode draad die zich doorheen het verhaal weeft, lees je ook de versie van de ‘Kommissaar’ die alle ‘misdaden’ van Lowie en haar vrienden in zijn misdaadschrift neerpent. Een leuke vondst van de auteur. Stefan Boonen is niet aan zijn proefstuk toe en dat merk je. De taal is kernachtig, met korte duidelijke zinnen. De beschrijvingen zijn vaak poëtisch: “Opeens, als een vloedgolf in haar hart, voelt ze hoe alleen ze is. Heel precies met schuimkoppen en scherpe randjes. Waar ze begint en ook weer eindigt. Ik stel niet veel voor denkt ze, ik ben als een reepje papier, een los draadje.” (p.63) De tekst is onderverdeeld in bondige, duidelijke alinea’s en korte hoofdstukken. Dit maakt het lezen erg aangenaam. De schaarse zwart-wit illustraties zijn sober en treffend en beelden de locaties uit waar Lowie terecht komt.
Lowie is een pareltje dat op ieders leeslijst verdient te staan.
Lut Vanderaspoilden