Je moet het maar durven: een boek illustreren met overwegend roze en zwart. Het risico is reuzegroot dat het geheel mierzoet wordt en klef als een suikerspin. Maar een talentvol kunstenaar als Kitty Crowther keert dat risico om in een intrigerend waagstuk. Al op de eerste prent zorgt het felle roze voor warm avondlicht achter de dreigende bomen van het bos en een gezellige gloed door de ramen van het berenhuisje. Die gloed wordt verveelvoudigd als mama Beer Kleine Beer in bed stopt, waarbij de laatste drie verhalen vraagt. En welke mama kan weigeren als haar kind eraan toe voegt: ‘alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft’. Zo vertelt mama Beer over de Slaapbewaakster, die met haar gong aan de dieren een teken geeft wanneer het tijd is voor bed, al wil niet elk dierenkind meteen onder de wol. De Slaapbewaakster krijgt door de tekenpen van Crowther iets van een lieve, kleine heks. Daardoor gaan tekst en illustraties uiteindelijk over vertrouwen en ‘het zachtste en tederste geluid op aarde.’ Het tweede verhaal gaat over het meisje met haar zwaard, dat in het bos verloren liep. In de roze wereld van de verbeelding is dat niet erg: ze ontmoet een vleermuis die haar uitnodigt in zijn hut van dennennaalden in de top van een boom. Daar zijn ze veilig voor de enge uil, zo veilig dat ze samen in slaap vallen, al lukt dat niet op dezelfde manier, wat voor twee grappige tekeningen zorgt. Het derde verhaal gaat over een man met lange jas, die zijn slaap kwijt was. Hij wordt meteen getypeerd als heel bijzonder, want ‘hij kwam nooit van zijn leven uit zijn jas.’ Uiteindelijk zal zijn ottervriend Otto hem helpen. Ook hier zorgt het roze voor bijzondere effecten: de gekleurde stenen lijken op snoep, de glinsteringen op het water op confetti en de sterren op roze smarties. Ook dit verhaal gaat over meer dan er staat, het vertelt over vriendschap en tevredenheid én over gewone dingen die toch heel bijzonder zijn zoals een steengedicht of hoe een ster te kiezen. Nadat mama Beer haar Kleine Beer met een dikke knuffel slaapwel gewenst heeft, komen de verhalen pas echt tot leven in de tekeningen wanneer de Slaapbewaakster, het meisje met het zwaard en de man met lange jas de kamer binnen komen en samen met het meisje in slaap vallen in een zachtroze hemel: een hartverwarmende vondst. Jan Van Coillie

Milja Praagman

De Eenhoorn

2017