Finn heeft het niet zo gemakkelijk.  Hij is twaalf jaar en moet voor een tijdje bij een oom en tante logeren omdat het thuis niet goed gaat.  Hij is stil en leergierig en houdt een eigen weetjesschrift bij. In de tuin van zijn oom vindt hij rust in een klimboom, van waaruit hij bij de buren een heel bijzondere tent ziet.  Zo maakt hij kennis met zijn buurmeisje Zwaan, die een project opgezet heeft om een jaar in een tent te wonen. Zo kan ze geld bijeen verzamelen voor vluchtelingenkinderen die veel langer in een tent moeten slapen…

Er ontstaat een fijne, eerlijke vriendschap tussen de twee.  Samen raken ze van hun angsten af en leert Finn gemakkelijker om te gaan met anderen.  Waar hij eerst niet over zijn angsten en problemen kan communiceren leert hij gaandeweg toch te praten erover en nieuwe contacten te leggen.

Al van bij het begin ben je als lezer gefascineerd door het bijzonder levendig geschreven verhaal:

‘Boe’

De verrekijker die ik natuurlijk om mijn hals had moeten hangen, laat ik van schrik  uit mijn handen vallen.  Me teen klap valt hij op een boomstronk : bonk!

‘Bonk!’ klinkt de stem van een meisje bijna tegelijkertijd, alsof ze mij roept.

Vanaf een hoge tak in de kastanjeboom roep ik terug : ‘Zo heet ik helemaal niet!’ Geen idee waarom ik dat zeg, het floept er gewoon uit.

Het meisje begint te lachen, waardoor ook ik in de lach schiet, maar dat is denk ik meer van de zenuwen.  Niet alleen omdat ik betrapt ben, maar ook omdat de verrekijker die ik van mijn oom heb gekregen misschien aan gruzelementen ligt.

Zo krijgt Finn zijn tweede naam: ‘Bonk’.  Het boek is opgedeeld in maanden met telkens een korte uitleg over de Latijnse herkomst van het woord en daarnaast een prachtige tekening van een vogel door Sophie Pluim die dan telkens per onderdeel van dat hoofdstuk herhaald wordt, wat voor een aantrekkelijke lay out zorgt. Je krijgt ook regelmatig weetjes, vooral over dieren, waar Finn heel veel van houdt, ook mooi gelay-out in een geschreven lettertype.

In iedere maand krijgt het verhaal vaart, en zie je de karakters evolueren van bang en angstig naar begrijpend en meelevend. Wat er gebeurt is zo uit het leven gegrepen, en niets komt gekunsteld over.

Prima boek om aan kinderen die niet zo graag lezen te geven, om hen vertrouwd te laten worden met een goed geschreven boek of als voorleesboek in de klas.  Schrijfster Tiny Fisscher maakte eerst het boek ‘Mijn jaar in een tent’ vanuit het vertelstandpunt van Zwaan en nu ‘Het jaar van Bonk’ waarin je hetzelfde verhaal krijgt vanuit de visie van Finn. Knap gedaan.

Lieve Lams