Een vervolg op het boek dat niet gelezen wil worden? Ik betrap mezelf erop dat ik dit niet eens meer eigenaardig vind en er zelfs naar uitkijk.

En mijn verwachtingen werden ingelost. Dit boek is even absurd als zijn voorganger. De voorlezers onder ons kunnen zich weer volop uitleven. Er wordt trouwens opnieuw veel van de voorlezer gevraagd, want dit boek laat zich niet zomaar temmen. Het begint al bij de eerste bladzijde. Het boek wil de voorlezer laten geloven dat het eerste blad al meteen het laatste van het boek is. Gelukkig kijkt er in het boek ook een kind mee, dat de volwassene aanspoort om verder te lezen. Maar dan wil het boek de volwassene bijten en stopt daar pas mee als de volgende zinnen achtereenvolgens fluisterend en roepend worden voorgelezen. Op elke volgende bladzijde kom je telkens in een andere knotsgekke situatie terecht. Wat dacht je van een woordlabyrint, een woordbeving of een beeldensprookje?

De vormgeving is erg gelijklopend met het vorige boek: gebonden in een klassiek (deze keer donkerrood) linnen met gouden opdruk. De zacht rode en groene illustraties binnenin zijn ook deze keer  gebaseerd op oude gravures.

Dit boek wil écht niet gelezen, maar wél voorgelezen worden. Je kan als voorlezer opnieuw al je entertaintalenten laten zien en je helemaal laten gaan. Dit wordt puur genieten!

Lut Vanderaspoilden