Liefdesverhalen kunnen Jude niet boeien.  Ze gelooft niet in liefde.  Ook niet in magie of tovertrucs.  Maar dan ontmoet Jude Novo.  Hij is magisch.

Na een wat lange inleiding komt er plots vaart in het boek.  Je wordt meegesleurd in een liefdesverhaal dat geen tijd of logica kent.  Samen met Jude  neem je intens deel aan de ‘liedesbetovering’ van Novo. Die intensiteit steekt niet alleen in het meeslepende verhaal, maar ook in de krachtige en poëtische taal:

“Hij sloot heel even zijn ogen en toen hij ze weer opendeed en me aankeek, verschoof er iets in de lucht rondom ons. Misschien de lucht zelf.  Het licht veranderde en er viel een sluier weg, een heel dun gordijn, zodat ik de banen kon zien die vogels op en neer in de blauwe lucht kerfden, de miljoenen lichtpuntjes op het water kon tellen, het unieke van elke zandkorrel en elk deeltje van mijn eigen lijf kon voelen.  Krachtig.  Alsof we in niets van elkaar verschilden. […] De kleuren waren meer dan briljant.  De details waren oneindig veel scherper.  Woorden kunnen die plotselinge omslag in het weefsel van alles niet bijhouden.  Ik kan de precieze woorden ervoor niet vinden.  We gloeiden, wij tweeën, terwijl we daar zaten.  We waren de hele wereld en we waren niets dan atoompjes. Ik voelde de brandende hitte van de zon rechtstreeks opstijgen uit mijn huid.”

Hallo nu fascineert door heel speciale personages en pure lyriek, waardoor het lang blijft nazinderen.

Lieve Lams