Na héél lang wachten, krijgt Sam eindelijk van mama een dino cadeau. Ze is dolgelukkig met haar nieuwe speelmakkertje. Er is echter wel een heel groot probleem. Papa vindt dino’s niets voor meisjes en elke week verhuist Sam naar papa. Zonder dino wil Sam niet leven, dus bedenkt ze een plan om hem toch stiekem bij papa binnen te smokkelen. Zal haar plan lukken?

Dit prentenboek heeft een duidelijke boodschap. Het gaat over vooroordelen doorbreken en voor zichzelf opkomen. Sam is een atypische stoere meid, die een even stoere dinosaurus als maatje krijgt en voor zichzelf én haar dino opkomt. Des te jammer is het dat de papa heel clichématig als stug en streng geportretteerd wordt.

De tekst is kort en gebald en helemaal in hoofdletters. De letters variëren in grootte en typografie om sommige zinnen te benadrukken. Dit past volledig bij de bijzondere tekenstijl van Gheleyne Bastiaen. Buiten zwart en wit gebruikt ze enkel zalmroze, kobaltgroen en rozerood. Het geeft het boek een heel eigen uitstraling. Er zitten ook hier en daar grappige knipoogjes in de tekeningen. Zo wonen de buren die erop los roddelen in de ‘curieuze neuzen straat’. Bij sommige tekeningen moest ik wat beter kijken vooraleer ik doorhad wat er juist te zien was. Storend is dit niet, het past bij de sfeer in  het boek en het vertraagt het leesritme. Hierdoor krijgt de boodschap de tijd om door te dringen.

Lut Vanderaspoilden