Een leuke stille middag. Mama en Maantje drinken gezellig thee. Grote broer Raf volgt judoles. Mama loopt even de tuin in om te bellen. Juist dan springen dertien minihertjes weg van op de blauwe vaas. Ze trippelen op de tafel en lopen over Maantjes arm.
Eentje fluistert in haar oor ‘hertogin’ en duikt dan in haar capuchon. De anderen volgen. Voorzichtig brengt Maantje ze naar haar kamer. Daar voeren de hertjes een aantal nummertjes op om dan te verdwijnen in de poster alsof ze er nooit geweest zijn. Maantje voelt zich heel bijzonder. Ze wil er met mama over praten. Maar voor haar kamerdeur staat Raf. Hij verveelt zich, hij heeft een rothumeur en dan moet Maantje doen wat Raf haar beveelt. Maar vandaag doet ze niet mee. Ze is een hertogin. Raf voelt aan dat zijn zusje veranderd is. Samen praten ze over die vreemde ervaring. Raf heeft vroeger zelf een dier gezien dat hem ‘hertog’ noemde, maar papa wilde hem niet geloven. Je mag er dus nooit met grote mensen over praten, want dan komen de diertjes niet meer terug.
Het geheim van de hertjes maakt Maantje vrolijk. Ze wacht tot ze ooit terugkomen. Geduldig gaat ze met de driftbuien van Raf om. Op een nacht komen de hertjes terug en Maantje vindt woorden om met de hertjes te communiceren. Daarna verdwijnen ze in een kinderboek Mio, mijn Mio . Het geheim van de hertjes maakt haar nog steeds sterk en blij. Soms mist ze die vrolijke stemming en dan zou ze haar geheim met iemand willen delen. Met mama bijvoorbeeld. Maar mama heeft zelf een geheim dat haar blij maakt. Ze vertelt Raf en Maantje dat ze binnenkort een broertje of zusje krijgen. Heel bijzonder toch.
Maar Raf is niet blij. Hij wordt heel boos en driftig. Hij wil geen nieuwe baby. Dappere Maantje gaat hem achterna. In de kamer verschijnt zijn dier, een boze leeuw, en plots zijn daar ook haar hertjes. De leeuw valt de hertjes aan. Maantje wil dat het gevecht stopt, maar dan moet Raf wel stop zeggen. Eindelijk lukt het om het tij te keren. De leeuw geeft zich gewonnen en dat is een wonder. Maantje weet nu dat de hertjes en de leeuw nooit meer terugkomen. Als papa en mama de kamer binnenkomen is alles rustig. Maantje vindt hertjes nog steeds leuk en ze spaart hertenspulletjes. Als het broertje geboren wordt, is Raf een echte grote broer.
Dertien rennende hertjes is een subtiel en poëtisch verhaal over een alledaags gezin en de verborgen gevoelens die daar huizen. De tere dansende hertjes en de brullende leeuw vertolken de gevoelens van Maantje en haar grote broer. Raf krijgt zijn hevige stemmingswissels niet onder controle en dat zorgt voor driftbuien en pesterig gedrag. Hij verstoort het gezinsleven op een kinderachtige manier. De hertjes maken zijn zusje Maantje weerbaar. Ze is niet langer de kleine gewillige zus, de speelbal van Rafs onvoorspelbaar gedrag, maar wordt een gelijkwaardige speler: de hertogin. Hertogin Maantje haalt Raf uit zijn isolement zodat hij kan groeien en de rol kan opnemen die hem toekomt: grote broer. Want Raf is toch ook een hertog.
Dertien rennende hertjes sluit goed aan bij het magisch denken van kinderen. De illustraties spelen in dit boek een belangrijke rol. Daarom spreken we ook van een graphic novel of beeldroman. Mattias De Leeuw schept in sierlijke ijle beelden de fantastische werkelijkheid die Maantjes wereld, en zeker ook die van de jonge lezers, binnendringt.
– Door Rita Ghesquiere –