Lilja van het Noorderlicht is vuurtorenwachter. Haar papa is wetenschapper en hij trekt er steeds op uit met zijn onderzeeër om onderzoek te doen. De zee ‘trekt aan hem’. Hij blijft maanden weg. Lilja blijft dan eenzaam achter, want buren zijn er niet op die rotsige kust in het hoge Noorden. Bij zijn thuiskomst heeft papa telkens een mooie schelp uit een ver oord mee als geschenkje. Deze keer krijgt ze een wulk waarin ze een ‘langgerekt verdrietig huilen’ hoort. Het geluid komt van de meest eenzame walvis uit de oceanen. Vanaf dit moment trekt deze walvis aan haar. Als ze zich ’s nachts eenzaam voelt, hoort ze hem voor haar zingen. Als haar papa van de zoveelste reis terug thuis komt, heeft hij een verrassing voor haar.

Het boek wordt door de uitgever aangeduid als een boek voor 6+ om voor te lezen of om zelf te lezen vanaf 8 jaar. De tekst is vrij behapbaar, de zinnen zijn niet te lang met afwisseling tussen een verhalende stem en korte dialoogjes. De veelvuldige beeldspraak en woordgrapjes zullen voor jonge kinderen misschien wel wat te hoog gegrepen zijn: “ Tot dat kreeftje zo is gegroeid dat zijn geleende huisje te krap komt te zitten. ‘Te krab’, grinnikte ze …” (p15) of “Hij ontdekte een school vissen, waarvan er niet eentje lezen of schrijven kon.” (p.19) De poëtische taal laat hen alvast kennis maken met de rijkdom van onze moedertaal. “ De ochtend komt te snel. Ze ligt nog wakker als streepjes rozig licht als wier op het water drijven.” Het verhaal is niet altijd gemakkelijk te vatten voor jonge lezers. Voor hen zal het soms moeilijk zijn om de werkelijkheid van de dromen van Ilja te onderscheiden.
De illustraties zijn aantrekkelijk, sommige kleurrijk en warm, anderen donker en mysterieus zoals de poolnacht. Ze trekken zeker de aandacht van potentiele lezertjes.
Leuk weetje is dat deze eenzame walvis ook echt bestaat. Het gaat om Walvis 52, een walvis die op een andere geluidsfrequentie communiceert dan alle andere walvissen. Hij wordt al sinds de jaren 80 gevolgd door wetenschappers, maar niemand kreeg hem al echt te zien.
Kort samengevat vond ik dit een poëtisch verhaal met mooie tekeningen dat waarschijnlijk iets te moeilijk is voor de jongste doelgroep. Ik zou het eerder aanbevelen voor 10+.

Lut Vanderaspoilden