Luna moet samen met haar mama de Noordpool verlaten op zoek naar een nieuwe thuis. Maar die is helemaal niet zo leuk als haar vorige plek. Gelukkig is er nog de maan. Die blijft overal dezelfde.

In dit prentenboek vallen vooral de illustraties op. De debuterende auteur is immers in de eerste plaats illustratrice. De zachte waterverfprenten scheppen een intieme sfeer. Op de eerste prenten herken je de Noordpool aan het mysterieuze noorderlicht. Wanneer het tweetal op hun nieuwe plek aankomt, is alles kil, donker en dreigend. Wanneer Luna de maan ontdekt, baadt het bos in een vrolijk, uitnodigend licht.

De tekst blijft heel sober, hoogstens één of een paar eenvoudige zinnen per bladzijde. Toch zit er meer dan één  thema in het vrij dunne boekje. Centraal staan de milieuproblematiek (het afsmelten van de ijskappen) en de vluchtelingenproblematiek. Een  vluchteling moet op zoek naar een nieuwe thuis, moet wennen aan een nieuw land, nieuwe vrienden maken, heeft heimwee naar de vorige plek. Dan is er ook nog het thema van de maan, die symbool staat voor dingen die op elke plek in de wereld dezelfde blijven. Een hoopvol einde dus, voor een geslaagd debuut van Sacha Heemels.

Lut Vanderaspoilden