Een beer leidt een goed berenleven, maar wil toch meer. Op een dag bedenkt ze: ‘De wereld is vol met mooie plekken/ die een beer als ik kan ontdekken.’ Ze besluit om de wijde wereld in te trekken en neemt alleen haar Beste Boek voor een Wijze Beer mee. Dat boek blijkt van pas te komen. Bij de zee ontmoet ze een krabje met pijn aan zijn klauw. Op pagina 3 van haar bijzondere boek vindt ze hoe ze die klauw kan verbinden. Samen genieten ze van de schitterende sterren. En met hen de kijker, want het licht van de maan en sterren over de vele tinten blauw van de zee is magisch in beeld gebracht.
De beer wordt als snel weer onrustig, hij wil de jungle zien. Daar loopt hij een verkouden krokodil tegen het lijf, maar ook daar weet het boek raad mee. Met een lekkere appel voelt het dier zich meteen veel beter. Als beloning biedt hij de beer een rondvaart op zijn rug aan. Maar opnieuw gaat het kriebelen, de beer wil de woestijn zien. In die ‘zee van zand’ helpt hij met zijn boek een hagedis van een oogprobleem af. Ook nu blijkt het boek niet alleen te helpen, maar zorgt het ook voor een onvergetelijk moment van vriendschap als beer en hagedis samen van een duin glijden.
Nog is de onrust van de beer niet gestild. Hij wil een plek zonder land zien en gaat aan boord van een schip. Dat brengt hem naar een land met een boekwinkel waar het tweede deel van zijn boek in de etalage ligt, groter en mooier en nieuwer dan het boek dat hij bij zich heeft en bovendien prijkend tussen rekken vol boeken waar de beer meteen in verdwijnt. Tussen die stapels boeken vindt hij eindelijk rust: ‘De wereld is vol met mooie plekken,/ maar hier is alles wat ik wil ontdekken.’
Het berijmde verhaal is ritmisch vertaald door Johanna Rijnbergen, waardoor het zich prettig laat voorlezen. Niet alleen het bezwerende ritme en de klankrijke rijmwoorden, maar ook de speelse herhalingen en enjambementen slepen je mee over de pagina’s. Dat je toch ook de bladzijden niet meteen omslaat, ligt aan de sfeervolle illustraties. Het is bijzonder knap hoe Sophia O’Connor met waterverf het verhaal tot leven brengt. De beer wekt meteen de sympathie van de kijker op, zoals hij verlangend naar de maan kijkt of met zijn boek door het bos struint. De close-up van zijn kop en bovenlijf in het licht van de maan is onvergetelijk. De illustratrice weet ook goed de sfeer van de verschillende ruimtes weer te geven, van het nachtelijke blauw bij de zee over het stralende geel en groen van de jungle en het gelige bruin van de woestijn tot het stemmige donker in de boekenwinkel.
Een sfeervol prentenboek voor wie van gezellige beren en boeken houdt.
Jan Van Coillie