Mijn moeder zegt vaak: ‘Lieverd, je moet meer meedoen. Niet altijd aan de zijlijn kijken hoe anderen leven.’ Maar ik vind dat onzin. Vanaf de zijlijn kijken is ook leven. Net zoals mijn oma het altijd erg vindt als ik lang slaap. ‘Zonde van je dag’, zegt ze dan. Maar als je droomt, leef je ook, maak je dingen mee. Waarom is dat minder waard dan alles wat je met je ogen open kunt meemaken? Lizzy is anders. Het liefst van al sluit ze haar ogen om de werkelijkheid te laten verdwijnen, maar dat lukt niet altijd. Ze heeft weinig vrienden en hoort er niet echt bij. Maar dan duikt Big op.

Langzaam groeit een vriendschap tussen de meiden. Maar Big ontpopt zich al snel tot een bazige en onverdraagzame vriendin. Lizzy ervaart dat vriendschappen ook gevaarlijk kunnen zijn. Ze weet niet hoe ze zich moet verzetten tegen Big en laat zich ompraten tot gemene en gevaarlijke spelletjes … Mireille Geus schrijft over een heel bekend thema: vriendschap. Maar met de vriendschap tussen Lizzy en Big scheelt toch wel wat.

Via flashbacks en de politieverhoren komt de lezer te weten hoe de vriendschap is ontspoord, maar ook wat er achter Bigs vreemde, autoritaire gedrag schuilgaat. Het lijkt alsof Big haar vriendin Lizzy begrijpt, maar eigenlijk is ze een goede actrice, en dat begint ook Lizzy te merken. Maar misschien net te laat?

De auteur weet zowel de personages met diepgang en details te beschrijven als de spanning van de gebeurtenissen op te bouwen en vast te houden. Daarbij zijn vooral de twijfels, onzekerheid en gevoelens van Lizzy erg herkenbaar. Ook haar groei als persoon en haar toenemende zekerheid sterken het personage en het verhaal. Ze beseft dat Big maar een ‘soort vriendin’ van haar was en wil dat hoofdstuk in haar leven afsluiten.

Een spannende psychologische roman over vriendschap, wat ervan verwacht wordt, hoe die kan tegenvallen, uit de hand kan lopen en hoe je zelf eerst stevig in je schoenen moet staan, vooraleer je anderen in je leven kunt en mag toelaten.

– Annelies Marin –