William ligt al jaren in een donkere houten doos tussen zijn zes andere broers. Af en toe opent baasje het deksel om er een potlood uit te halen en er iets moois mee te schrijven. Maar William is al lange tijd niet meer aan de beurt geweest en voelt zich opgesloten.

Aan de ene kant liggen de harde potloden, aan de andere kant de zachte, en in het midden, de wildste: William. William was te wild om een potlood te zijn. Hij moet af en toe gewoon bewegen, dan is hij het stilliggen moe en springt hij van zijn plaats om eens goed over de anderen heen te rollen. Hevig, telkens weer opnieuw, tot hij er duizelig van wordt. Alleen zo voelt hij weer dat hij leeft!

Dan besluit William om te ontsnappen uit de doos, klaar om de wijde wereld in te trekken. Daar zal hij eindelijk kunnen schrijven en het heerlijke gevoel ervaren om met de punt over het papier te glijden.