De titel We liefden nog lang en gelukkig. zegt meteen waarover dit verzenboek gaat: liefde, verliefd zijn en altijd op zoek naar elkaar en het wij-gevoel.

De Kockere tast de speelse mogelijkheden van de taal af zoals geliefden elkaar. Vaak speelt hij met de verschillende betekenissen van woorden of uitdrukkingen, zoals in ‘Troef’: ‘

Harten is troef!
riep ik
en speelde in één keer alles uit.

 Zo liet ik je open en bloot
in mijn kaarten kijken.’

Door met klanken te spelen, maakt hij ook nieuwe woorden: ‘selfie’, ‘jelfie’ en ‘onsie’. Ook op andere manieren kneedt hij oude woorden tot nieuwe. Van ‘kussen’ maakt hij ‘kusseltje’ en van ‘duimen’ ‘duimels’.

Teder, speels en lichtvoetig, zo kun je deze versjes nog het beste typeren. Misschien niet de allergrootste poëzie, maar wel heel herkenbaar en toegankelijk. En daar zijn jonge lezers toch naar op zoek als ze een beetje verliefd zijn.

De illustraties van Nelleke Verhoef passen goed bij de verzen. Haar tekeningen zijn net als de gedichten speels en teder tegelijk. De figuren die ze tekent zijn verre van ideaal: ze hebben te brede heupen, kleine borsten, lange armen en benen en meestal een te klein hoofd en gekke kapsels. Leuk om naar te kijken en er verhalen bij te verzinnen. Zowel de dichter als de tekenares knipogen graag naar bekende sprookjes.