Als Vos de deur van zijn huis opent, staat er een dodo met een collectebus op de stoep. Die zamelt geld in voor uitstervende dieren, zoals hijzelf, want hij beweert de allerlaatste dodo te zijn. Vos nodigt de dodo uit om even in zijn huis uit te rusten. Wanneer later die dag Das en Wasbeer bij Vos komen eten en een grote kip voorgeschoteld krijgen, vermoeden zij dat Vos de dodo gedood heeft. De misverstanden stapelen zich op. Is Vos echt een moordenaar?

Dit grappige verhaal is knap opgebouwd, met de nodige spanning en een verrassende wending op het einde. Het maakt duidelijk waartoe vooroordelen en overhaaste conclusies kunnen leiden. Tekst en illustraties spelen sterk op mekaar in, wat lezen (luisteren) en kijken tot een spannend avontuur maakt.

De tekeningen zijn grappig, fris en kleurrijk. Vooral de gelaatsuitdrukkingen van de dieren worden mooi in de verf gezet. Je herkent meteen de onrust bij Das en Wasbeer en even later spat de angst van hun gezicht. En de dodo met zijn collectebus is onvergetelijk.

Myriam Vanderzeypen