Rune woont heel alleen in een klein huisje op een berg. Addae woont in een vuurtoren aan de andere kant van de wereld. Rune en Adddae houden dagelijks contact met elkaar, via een origineel communicatiemiddel, een soort blikken telefoon : twee lege conservenblikken waartussen een lange wollen draad gespannen is. Ze genieten van het praten met elkaar, vertellen verhalen, maken grapjes.

Op een dag krijgt Rune geen antwoord en zij maakt zich ernstig zorgen over haar vriend. Ze besluit op zoek te gaan naar de reden van de stilte aan de andere kant van de draad en ze onderneemt een lange tocht door weer en wind, steeds de wollen draad volgend.  En plotseling houdt de draad op, hij ligt doorgeknipt op de grond….waar is de rest van de draad?…. waar is Addae?… zal Rune terug contact kunnen maken met haar vriend?….

Dit boek vertelt ons op een ontroerende wijze over een niet-alledaagse vriendschap. Hoe echte vriendschap en verbondenheid niet tegen gehouden worden door lange afstanden en hoe ze allerlei hindernissen kunnen overwinnen.

De teksten zijn eerder beperkt en eenvoudig, met korte zinnen, in een rustig voortkabbelende verhaallijn.  Daardoor zijn ze gemakkelijke lectuur voor jonge lezertjes. Voor iets oudere lezertjes is het verhaal wellicht iets té eenvoudig gehouden, zonder diepgang in de karakters, zonder bredere context.

De bladvullende  potloodtekeningen in zacht kleurenpallet zijn sober en enigszins ingetogen: slechts drie eenvoudig getekende figuurtjes, hier en daar een boom of enkele vogels, een bootje. De zacht golvende  landschappen ademen een melancholische sfeer uit. De hoofdrol is duidelijk weggelegd voor de wollen draad die letterlijk en figuurlijk de rode draad is in dit verhaal!

Myriam Vanderzeypen