Ling gaat alleen op stap. Ze neemt een mand vol knuffels mee. Onderweg beleeft ze de hele dag lang de gekste avonturen met die knuffels. Als het ’s avonds bedtijd is, neemt ze natuurlijk haar hele verzameling mee naar bed.

In dit (voorlees)boek vind je niet veel tekst. Er staan welgeteld twee zinnen: eentje op de eerste bladzijde en eentje op de voorlaatste. Die zinnen zeggen dan ook nog hetzelfde: “Ling vergeet je knuffels niet mee te nemen”.

Het leuke van dit boek zit dan natuurlijk in de tekeningen. Ling neemt haar knuffels immers mee op een fantasiereis. Een voor een haalt ze de knuffels uit haar mandje. Op een eerste tekening zien we het knuffelbeest telkens in de juiste afmetingen. Maar wanneer Ling begint te fantaseren over wat ze met de knuffel wil doen, neemt het beest op een volgende tekening plots immense proporties aan. Ling koestert zich in de armen van haar reuzebeer, lacht honderduit met een troep enorme hyena’s, vliegt met een blauwe havik of zwemt met een roze octopus.

Dit verhaal doet een beroep op de eigen fantasie van de (luisterende) kleuters. Dit is ook de kracht ervan. Samen met de kleuter kan je gaan fantaseren over de eigen knuffeldieren en de avonturen de je met hen kan beleven.

Vergeet je knuffels niet is zo’n boek waaraan zowel voorlezer als kleuter veel plezier kunnen beleven.

Lut Vanderaspoilden