Een trol probeert een Pietertje (= een kleine jongen) te vangen. Elke dag om twaalf uur stipt doet hij een poging, maar het Pietertje weet altijd te ontsnappen. Dan zingt het plagerig een pestliedje ‘Slome, slome duikelaar, je kunt mij toch niet vinden...’

Van ellende moet de trol tevreden zijn met takjes en stenen. Op een dag gebeurt er niets. De trol is niet in de wei, niet bij de brug. Het Pietertje stapt naar huis en denkt : Ik heb gewonnen ! Hij maakt deeg voor een cake en voelt zich heel fijn. Helaas voor het Pietertje.

De trol had zich verstopt in de grote keukenkast en slokt hem meteen naar binnen. Maar Pietertjes smaken afschuwelijk en in een twee drie zit het Pietertje opnieuw op de keukenvloer. En dan ruikt de trol de lekkere cake en worden ze vrienden. De trol eet nooit meer takjes en steentjes en Pietertjes hoeven niet meer bang te zijn voor trollen.