Noko, het stekelvarken, reist al dagenlang door de vallei zonder te eten. Met reuzenhonger bereikt hij een dorp. Hij klopt bij vele huizen aan, maar nergens geven ze hem iets te eten. Noko denkt na. Wie niet sterk is moet slim zijn. Hij heeft een ingenieus plannetje om stekelsoep te maken. Wedden dat hij de dorpsbewoners kan overhalen hem de ingrediënten te leveren?

De auteur hertaalt hier een oud volksverhaal (Steensoep), dat hij een modern tintje gaf door een aantal bedreigde dieren te laten figureren. De eenvoudige tekst, doorspekt met dialoogjes leest vlot (voor). De tekeningen vond ik soms wat chaotisch en erg druk, maar het consequent gebruik van grijsblauw als accent of als hoofdtoon brengt wel eenheid in een kleurrijk geheel. Elke prent bevat een massa details. Als je goed kijkt, bespeur je toch wel een boel lekker voedsel in het huis van ieder dier dat beweert geen eten in huis te hebben. Het thema blijft  erg actueel. Nemen we een vreemdeling zonder problemen en gastvrij op in onze gemeenschap?

Lut Vanderaspoilden