Helemaal aan het begin van de winter had iemand hem gemaakt en daar achtergelaten. Stanneke sneeuwmanneke stond daar maar, op die saaie, godverlaten plek… stil! Elk sneeuwvlokje in zijn lijf trilde. Niet van de kou, maar uit spanning om te bewegen. Maar sneeuwmannen horen niet te bewegen en moeten zwijgen.  Ze moeten stokstijf en onbewogen blijven stilstaan. Als een echte sneeuwsoldaat!

Dagen gingen voorbij, van stilstaan en niks anders. Tot Stanneke besloot om te rennen, dansen, springen, glijden, fietsen, vallen en weer opstaan… En zo ontdekt hij Vriesland, een land waar sneeuwmannen niet smelten en zoveel mogen bewegen als ze willen.