Wat een duik! Wat een smak !  ‘Ik’ wordt geboren. Het is haar springdag. ‘Ik’ springt en tuimelt met enorme snelheid van heel hoog. Met luide, speelse kreten: whoepsss! Jaaaah, zzzoeeff.  Het kleine meisje buitelt met haar koffer langs de sterren naar beneden waar, in de verte, GRUT-tooooo! GRUT-tooooo! klinkt alsof een weidevogel haar het leven in wil groeten.

Uit haar koffer klimt een vrouw die zegt: ik ben de vrouw van je leven.  Deze vrouw, haar moeder, noemt haar Zsófi. Best een rare naam…  Het pasgeboren meisje vraagt dan ook of ze niet gewoon ‘ik’ kan blijven. Net zoals Zsófi heeft haar moeder ook een koffer. Een koffer met onderin een man, de man van haar leven.  Deze man heeft op zijn beurt ook een koffer. Uit die koffer haalt hij een paard. Zsófi is verrast als ze uit de koffer van haar vader nog een lange, vlassen staart ziet hangen.  Het zijn de haren van een oude vrouw met ook aan haar voeten… een koffer. Een uitpuilende koffer van een lang leven.  Ze heet Kej en is de moeder van de man.  Ze is oud en moe. En op een dag is ook haar springdag gekomen. Maar dan in de andere richting dan die van Zsófi…