‘Sissie,
Zoek niet naar wie je bent, zoek naar wie je wilt zijn.’
Het begin, van zijn laatste woorden.

‘‘Hebe gaat weg, op reis, naar ‘hun’ land, Japan, het land van haar en haar broer. Ze reist haar overleden broer achterna. Alec was professioneel freediver.

Het was niet de eerste keer dat ze haar broer uitzwaaide aan de luchthaven, maar ze voelde dat het deze keer anders was. Elke reis liet Alec haar een brief na en stuurde haar haiku’s. De laatste brief dat ze van hem kreeg zag ze als een boodschap, ze kon niet anders dan zelf naar de luchthaven gaan om zijn verhaal te gaan zoeken. Ze reist naar Tokio, en verder naar het  eiland Ishigaki. Onderweg leert ze mensen en plaatsen, haarzelf en haar broer kennen.

De reis is voor Hebe heel verrijkend. Gaandeweg begrijpt ze wat haar broer haar al die tijd wou vertellen, zonder de woorden ervoor te vinden. Ze ontdekt wat reizen inhoudt, hoe het is om alleen te zijn en ze stelt haar relaties in vraag. Haar relaties thuis, maar ook op reis. Plaatsen en mensen die je toch weer zal verlaten, hoe ga je daar mee om? Wie kan je vertrouwen? Zijn we te voorzichtig of kan je niet voorzichtig genoeg zijn?

Een interessant gegeven is dat Hebe’s gsm stuk gaat bij het begin van haar reis.  Ze stelt zichzelf de vraag of ze een nieuwe zal kopen, maar doet dit uiteindelijk niet. Haar reflecties tijdens de reis over het al dan niet nodig hebben van een gsm geven een extra dimensie aan het verhaal. Ze doen de lezer nadenken over wat het betekent om niet bereikbaar te zijn.

Elk nieuw hoofdstuk begint met een quote die Alec aan Hebe, zijn ‘sissie’, achterliet in een van zijn vele ansichtkaarten. Hierdoor krijg je een beeld van hoe Alec in elkaar zat. Welke plaatsen in de wereld hij heeft bezocht, hoe hij in het leven stond en naar dingen keek. Elke quote geeft je zin om te beginnen filosoferen over wat hij er juist mee bedoelde.

Het verhaal geeft je een kijk op hoe je kan omgaan met rouw. Dat, hoewel het ongelooflijk veel pijn kan doen, je er iets heel moois van kan maken. Het geeft je daarnaast zin om de wereld in te trekken. Te voelen hoe het is om alleen op pad te zijn. Om op je eentje plaatsen te ontdekken en jezelf te ontwikkelen. Het geeft je zin om te proeven, te gaan, te vliegen, de wijde wereld in. Of zoals Alec het zou zeggen: ‘Trek je kleren aan, alsof het vleugels zijn.’’

Lieke De Vry

Weetjes:

• Iris Hanneman was tien jaar lang reisjournalisten en reisde naar meer dan 100 landen. Eerder schreef ze non-fictie boeken. Dit is haar eerste roman.

Doe-opdrachten:

• Probeer je gsm eens een dag of week uit te zetten, kijk hoe dat je dingen oplost die je normaal met je gsm zou oplossen. Hoe voel je je zonder je gsm?
• Schrijf eens een haiku! https://www.youtube.com/watch?v=ZQQmv38Xgt0