Pia heeft een boek vol prachtige tekeningen. Op een dag verliest ze een pagina uit haar mooie boek. Ze moet dus op zoek. Wie heeft die belangrijke pagina? De eenzame origamivrouw? De oude soldaat? De beroofde bankbediende? Maar waarom laat Pia niemand uitspreken? Heeft ze zo’n haast? Houdt ze niet van bijzondere verhalen? En … vindt Pia haar tekening uiteindelijk terug?

Jacques en Lise zijn niet aan hun proefstuk toe. Ik had al eerder één van hun juweeltjes in handen en ook deze keer werden mijn verwachtingen ingelost. Ook in dit boek werd voor een beperkt kleurenpalet gekozen: zachtrood, donkergeel en donkergroen-blauw. Elke tekening is opnieuw tot in de puntjes uitgewerkt, met net voldoende details om bij te blijven stilstaan. Niets is overladen zodat de eenvoud primeert. Ook de tekst is kort gehouden en staat telkens op de linker bladspiegel. Dit geeft het verhaal rust. Het prentenboek is luxueus uitgegeven op dik, mat papier.

Zoals bij het boek Als sneeuw voor de zon zit ook in dit boek een verborgen boodschap. Een oppervlakkige lezing volstaat niet om die te vatten. Je moet aandachtig op zoek. En nee, ik zal die boodschap hier niet verklappen. Ik wil het plezier van je zoektocht als lezer niet vergallen. Een plezier is het echt wel. De aanwijzingen zitten zowel in de tekst als in de tekeningen, zelfs in de kaft.

Met dit boek hebben Jacques en Lise opnieuw een pareltje uitgegeven.

Lut Vanderaspoilden