Iemand (in dit geval een vos) die het plots voelt kriebelen en beslist op reis te gaan, het is een topos in de kinderliteratuur, met als typische conclusie: ‘oost west, thuis best’. Dit is in Op zoek niet anders. Ook de ontmoetingen met andere dieren onderweg zijn klassiek in dit soort verhalen.

Wat wel anders is, is wat die ontmoetingen bijzonder maakt, namelijk het belang van samenwerking en de spontane steun die de dieren bieden. Het mooie is dat die ‘les’ niet wordt opgedrongen. Je kunt de boodschap ‘voelen’, zowel in de eenvoudige tekst als in de illustraties. Die prenten zijn niet toevallig uitgevoerd in zachte, warme tinten met veel geel, bruin en oranje, aangevuld met het paars van de lavendelvelden en het blauw van de nacht. Ook alle dieren hebben een warme glimlach op het gezicht en zelfs de stekels van de egel zien er zacht uit.

De tekst laat zich prima voorlezen. Dat komt op de eerste plaats door de eenvoudige, heldere taal, die in hoofdzaak uit dialoog bestaat, zoals in het volgende fragment met de das: “ ‘Waar gaan jullie eigenlijk naartoe?’/ Wij zijn op zoek naar een mooi plekje,’ zegt Das./ ‘Hebben jullie ook nog plaats voor mij?’/ Natuurlijk,’ zeggen de dieren en ze schuiven een stukje op.’ Een fijn extraatje is de herhaling van de zin ‘Wij zijn op zoek naar een mooi plekje’, die voor houvast zorgt bij de jonge luisteraars en helpt om het vervolg te voorspellen.

Een warm prentenboek met een fijne voorleestekst en sfeervolle illustraties om bij weg te dromen en weer veilig thuis te komen.

Jan Van Coillie