Christopher is een hele gewone jongen. Of misschien toch niet zo gewoon. Alle dieren worden onweerstaanbaar tot hem aangetrokken. Wanneer zijn vader op reis moet voor zijn werk, reist Christopher naar Schotland op vakantie bij zijn opa. Al snel komt hij te weten dat opa de hoeder is van de periodieke doorgang naar de magische wereld van ‘ Het archipel’, een eilandengroep vol mythische wezens. Wanneer hij op zijn eerste vakantiedag een kleine griffioen redt van de verdrinkingsdood, komt zijn leven in een stroomversnelling. Hij leert het meisje Mal kennen. Zij is de eigenares van de griffioen en wordt achtervolgd door een moordenaar. Er gebeuren de laatste tijd vreemde dingen op het archipel. Voor Christopher en Mal begint het grote avontuur. Zij zullen trachten het archipel te redden van de ondergang.
Katherine Rundell is niet aan haar proefstuk toe en ook dit boek is een schot in de roos. De auteur heeft haar fantasie duidelijk niet in toom gehouden. Ze creëerde een hele nieuwe wereld vol magische wezens. De eerste twintig bladzijden van het boek bevatten ‘het bestiarium van de hoeder’. Dit is een overzicht in woord en beeld van de hele fauna van het archipel. Je vindt er naast de griffioen ook de centaur , de sfinx, de eenhoorn en de meermin maar ook de Al-miraj (een oogverblindend mooie gehoornde haas) of de Ratatoska (een groene eekhoorn, die alle verhalen en roddels van alle eilanden van het archipel kent). Je kan op een kaart op de voor- en achterflap de reis van de avonturiers volgen.
Op pagina 21 begint dan het echte verhaal. In het begin is het verhaal opgesplitst in twee verhaallijnen. In de eerste maken we kennis met Christopher, in de tweede met Mal. Gelukkig komen de verhalen al snel samen, want omwille van de korte hoofdstukjes die voortdurend van verhaal wisselen vond ik dat het boek traag op gang kwam.
De schrijfstijl van deze auteur is onnavolgbaar en dat is dan ook de grootste charme van dit boek. De personages en situaties worden raak getypeerd, vaak met een korte, grappige zin: de zeeman: “Zijn stem was zacht en gruizig, alsof hij van het zand had gegeten waarop zijn schip was afgemeerd.“ (p.38) Over Mal schrijft ze: “Ze had iets fels, iets heftigs alsof ze op uitbarsten stond” (p.72) De sfinx heeft een gezicht “alsof er een menselijk bewustzijn met menselijke ogen op een leeuw was gelegd” (p.164)
Dit avontuurlijke verhaal wemelt van de mythische figuren, maar ook mensen komen aan bod en niet iedereen is even vriendelijk. De spannende situaties volgen elkaar in sneltreinvaart op, bijna zonder tijd om even rustig adem te halen. Voor wie houdt van een bloedstollend fantasieverhaal, is dit boek de moeite waard om in huis te halen.
Lut Vanderaspoilden