Vind je vleermuizen eng? Dan kan dit boek daar verandering in brengen. De kleine Josefien is misschien wel de schattigste vleermuis die je ooit zag.
Alhoewel, zo schattig is ze nu ook weer niet, toch niet altijd. En al helemaal niet als ze voor het eerst naar school moet. Dat wil ze niet en haar poppen en meneer Worm zijn het roerend met haar eens. Egels, padden, rupsen, eekhoorns, allemaal gaan ze naar school, maar Josefien klampt zich vast aan een stoel en een gordijn als papa en mama haar mee willen trekken. Ten slotte brult ze zo hard ‘NOOIT NIET!’ dat haar ouders er heel klein van worden, letterlijk zo klein als een pinda. Een knappe vondst van de auteur. Niet alleen spreekt ze daarmee diepe gevoelens aan bij kinderen maar ook zorgt die verrassende wending voor prettig gestoorde taferelen op school. Josefien neemt immers haar ouders mee onder haar vleugels. Terwijl alle andere kinderen huilen, voelt Josefien zich fantastisch, al moet ze haar ouders wel geregeld het zwijgen opleggen, kan ze niet deelnemen aan de vliegles, moet ze haar papa uit de soep vissen en kan ze geen middagdutje doen. Maar het ergste is dat haar ouders haar na school niet komen ophalen en knuffelen zoals bij de andere kinderen. Gelukkig blijven papa en mama niet klein, wat zorgt voor een positieve ‘nooit niet’ op het eind.
De illustraties zijn uitgevoerd in overwegend herfstkleuren, met veel bruin en groen. Daar steekt het fluor roze pakje van Josefien stralend tegen af, waardoor de kleine kijkers haar meteen op elke prent kunnen terugvinden, ook tussen de andere vleermuiskinderen in de klas. De piepkleine ouders zorgen voor extra zoekplezier en grapjes: zoek ze maar in de drukke kantine of schater met Josefiens papa in de erwtensoep. Erg leuk is de afbeelding van het middagslaapje met de hangende vleermuiskleintjes en tussen hen in Josefien die met open ogen wanhopig haar mini-ouders in slaap probeert te wiegen. Maar de meest beklijvende prent is die waarop Josefien heel resoluut ‘NOOIT NIET! zegt tegen haar ouders als die op het eind voorstellen om de volgende dag weer met haar mee naar school te gaan. Door enkel de onderkant van haar papa en mama te laten zien, legt de illustrator de focus helemaal op de veelzeggende lichaamstaal van Josefien.
Wat een heerlijk prentenboek om de grote stap van gezin naar school kleiner en fijner te maken.
Jan Van Coillie