Het was een drukke dag. Je bent moe en wilt de kinderen snel in bed stoppen. Vandaag kies je voor een extra kort bedtijd verhaaltje. Maar dat is zonder je kinderen gerekend. Zij willen een volwaardig verhaal horen en zullen er alles aan doen om de tijd te rekken. Desnoods hebben ze zelf nog dringend iets te vertellen. Ik ben ervan overtuigd dat deze situatie in elk gezin wel eens voorkomt.

Dat is ook wat de ouder in dit verhaal overkomt. Die wil zich ervan afmaken met een superkort verhaal: “Dit is een kort verhaal. … Het verhaal gaat over jou. Jij ging slapen. En toen was het verhaaltje alweer uit.” Maar dan neemt het zoontje het verhaal over en wordt het extra kort verhaaltje een heel erg lang verhaal waarin zoonlief als superheld de meest spannende avonturen beleeft.

Net omdat het voor elk gezin zo herkenbaar is, spreekt dit verhaal zo aan. De ouder probeert steeds in te grijpen en een einde aan het lange verhaal te stellen. Maar de zoon komt altijd weer met een vervolg op de proppen. Misschien krijgt hij de ouder zó ver dat die het verhaal nog een tweede keer voorleest? Als je denkt dat het verhaal ten einde is, komen er nog zes bladzijden. Een bedtijd verhaal moet immers goed aflopen! Voorlezers, wees dus gewaarschuwd. Een snel voorleesverhaaltje is dit niet. Maar pret is gegarandeerd.

Tjibbe Veldkamp fantaseerde een wervelend verhaal vol interactie tussen zoontje en ouder. De ouder komt niet in beeld, maar is voortdurend in dialoog met de zoon. Hierdoor worden voorlezer en luisteraar meteen in het boek gezogen. De voorlezer wordt de ouder, de luisteraar wordt het zoontje. De illustraties van Kees de Boer versterken dit grappige verhaal nog. De monsters zijn niet griezelig, maar eerder grappige wezentjes. Het boek werd gedrukt in een iets groter formaat zodat de tekeningen mooi tot hun recht komen en het boek extra geschikt is om voor te lezen aan een groepje kinderen. Voor mij is dit boek meteen één van mijn favoriete voorleesboeken.

Lut Vanderaspoilden