Allemaal willen we er af en toe wel een: een stevige knuffel. Jong en oud, groot en klein en zelfs … Egel en Schildpad. Elk aan een kant van het boek gaan ze op stap, op zoek naar iemand die hen wil knuffelen. Egel vraagt het aan Vos, Eekhoorn en Ekster. Schildpad probeert het bij Das, Konijn en Kikker. Maar allemaal hebben ze een uitvlucht om niet op het verzoek in te gaan.

Diep teleurgesteld vragen ze aan Uil waarom niemand hen wil knuffelen. Aan Egel antwoord hij dat dat komt door de scherpe stekels en bij Schildpad zit het harde schild in de weg. Maar hij geeft ze ook allebei hoop: ‘Maar maak je geen zorgen, iedereen vindt wel iemand die bij hem past’.

Uiteindelijk rollen ze in het midden van het boek letterlijk naar elkaar toe. Je kunt zelf kiezen of je begint bij het verhaal van Egel of van Schildpad door het boek om te draaien. Het principe is even eenvoudig als efficiënt. De twee verhalen lopen gelijk, enkel de dieren verschillen.

De herhaling zorgt voor een prettig gevoel van herkenning en voorspelbaarheid bij de kleine luisteraars. De opbouw ziet er simpel uit, maar is goed doordacht, met een knappe versnelling op het einde van elk verhaal, die uitloopt in een spetterend en wervelend hoogtepunt waarbij tekst en illustratie mekaar prima versterken. De prenten beelden de dieren af tegen een lichte, egale achtergrond met hoogstens een paar attributen, waardoor alle aandacht naar hun emoties kan gaan.

Ik las het boek voor aan kinderen van twee en zes en bij allebei werkte het prima. Ze waren meteen actief betrokken en de dikke knuffel achteraf is de mooiste beloning voor de voorlezer. Je hoeft er niet aan te twijfelen dat je dit boek meermaals zult mogen voorlezen.

Jan Van Coillie