Het wolfje dat geen roedel nodig had bevat een warm geïllustreerde en overtuigende paradox: samen kun je goed alleen zijn. Zeker met de juiste anderen om je heen.

Het hoofdpersonage is een wat excentrieke bohemien wolf met krullige haren, feest in zijn hart en muziek in zijn ziel. Die kenmerken dicht je hem met gemak toe op basis van de kleurrijke, sprekende tekeningen waar een warme en toch ook speelse gloed uit schijnt. Wolf voelt zich niet thuis waar hij zich thuis hoort te voelen, in zijn roedel dus. Hij wil er liever alleen op uit, om zichzelf en de wereld te ontdekken. Op pad komt hij andere wilde figuren tegen, met roze haren, feesthoeden en trompetten. Ze leven alleen en samen, samen en alleen. Ze zijn gelukkig. “Het was ontzettend gezellig alleen”.

Eline Zenner