Ver weg in het zuiden wordt een kleine blauwe pinguïn geboren. ‘Ben jij wel een echte pinguïn?’ vragen de andere pinguïns. ‘Ik voel me een pinguïn’, antwoordt de blauwe pinguïn. De andere pinguïns willen echter niets met hem te maken hebben ook al kan hij goed duiken, zwemmen en vissen vangen. Blauwe Pinguïn voelt zich erg eenzaam. Als hij droomt van een grote witte walvis die hem kan redden maakt hij een lied om de walvis te roepen. Een andere kleine pinguïn hoort hem zingen. Ze luistert graag naar het lied. Op een dag vraagt ze of Blauwe Pinguïn haar het lied wil leren. Ze zingen en spelen samen en worden vriendjes. Dan maakt de kleine blauwe pinguïn een nieuw betoverend lied, zo mooi dat ook alle andere pinguïns komen luisteren. Iedereen wil leren zingen. Dan verschijnt de Witte Walvis. Zal de kleine blauwe pinguïn met hem meereizen of blijft hij bij de pinguïns? Het lied van de blauwe pinguïn gaat over vooroordelen en uitsluiten. Wie er anders uitziet heeft het moeilijk in een groep en dat doet pijn. Gelukkig is er één kleine pinguïn die de cirkel doorbreekt. Ze ontdekt het talent van de kleine blauwe pinguïn en sluit vriendschap. Nu bloeit de Blauwe Pinguïn helemaal open en samen zijn ze nog sterker. Als ook de andere pinguïns beseffen hoe fout ze waren komt het helemaal goed. Vluchten hoeft dan niet meer.

Rita Ghesquiere