Madelief fleurt net als de bloem waarnaar ze genoemd is de wereld op. Haar vrienden Roos en Jan-Willem missen haar dan ook heel erg wanneer ze naar een andere stad verhuist. Haar mama is door haar nieuwe job haast nooit thuis. Madelief verveelt zich en schrijft haar vrienden brieven over haar nieuw, toch wel een beetje saai, leven. Hier woont niemand om met de poppen te gooien . Tot ze op een dag Robbie de Rover ontmoet. Hij woont in een spookhuis en is kwaad op de wereld. Maar al snel leert Madelief dat de werkelijkheid niet altijd is zoals ze lijkt en dat ze volwassenen toch niet altijd begrijpt.
Van grote mensen kun je misschien maar beter soep koken . In haar nieuwe school krijgt ze les van meester Cowboy. Hij is wel een rare meester want wie zet je nu op je kop in de prullenbak als je stout bent? Wanneer haar grootmoeder sterft, ziet Madelief slechts weinig mensen op de begrafenis en er is niemand die weent. Hoewel ze haar grootvader niet goed kent, besluit ze bij hem te blijven logeren. Zo kan ze hem troosten. Uit de verhalen van opa en door het rondneuzen in oma’s geheimzinnig huisje in de tuin leert ze begrijpen dat oma het niet makkelijk had en ontdekt ze de onderliggende krassen in het tafelblad. En dan leert Madelief Tom en zijn bende kennen. Voor hen gaat ze gekke Eddie bespioneren. Ze raakt zelfs verwikkeld in een gevecht. Maar ja, wat wil je als je verliefd bent en een hoofd vol macaroni hebt?
Het grote boek van Madelief vertelt leuke verhalen van een stoere jongedame die de touwtjes zelf in handen durft nemen. Via plagerijen en deugnietenstreken trapt ze wel eens op iemands tenen, maar haar onvoorwaardelijke vriendschap en goede inborst raakt eenieder die haar mee ziet opgroeien. Hoewel Madelief op het eerste gezicht een losbol lijkt, merk je al gauw dat er achter de harde, impulsieve buitenkant een kleine filosoof schuilgaat.
Samen met haar vrienden staat ze stil bij wat ze later willen worden en hoe het zou voelen om volwassen te zijn. Het leven mag voor Madelief dan wel een groot spel lijken, er moet ook ruimte zijn voor vragen, twijfel, verdriet, ruzie, troost en bijleren. Zo ontdekt de lezer samen met Madelief dat opgroeien niet zonder slag of stoot gebeurt. Maar ouder worden gebeurt een stuk makkelijker als je weet wat je wil, van je durft af te bijten, nu en dan eens goed kan lachen of kwaad kan zijn en vooral als je met beide voeten in het leven staat. Madelief is een opmerkelijke jongedame die stilaan een mooie balans leert vinden tussen stilstaan bij de dingen en ze kunnen relativeren, zonder daarbij moeilijke situaties uit de weg te gaan.
– Annelies Marin –