Heertje en Meneertje zijn twee dikke vrienden die samen klussen. Eerst maken ze samen een bouwkeet en dan gaat het echte werk beginnen. Alleen … ze hebben niet hetzelfde idee over wat het echte werk is. Heertje wil een toren bouwen en Meneertje gaat de diepte in. Allebei zijn ze overtuigd van hun eigen gelijk en bouwen ze zonder omkijken. Wanneer ze klaar zijn, gaat elk in zijn eigen bouwwerk wonen, totdat ze elkaar missen.

Een leuk en sympathiek verhaaltje over de vriendschap tussen twee mannetjes. Ze hebben dezelfde hobby, maar denken niet altijd hetzelfde over de uitvoering ervan. Gelukkig zijn ze niet koppig en vinden ze elkaar altijd wel ergens halverwege, zoals het hoort in een goede vriendschap.

De tekst is sober en duidelijk, met vaak leuke parallellen tussen de twee mannetjes: “Ik ben al hoog hé, zei Heertje. … Ik ben al diep hé, zei Meneertje.” of “ Heertje stapelde, stapelde stenen. … Ondertussen sjouwde, sjouwde Meneertje emmer na emmer zand naar boven.”

De illustraties zijn grappig en zitten vol kleine vondsten. Onze mannetjes zijn bouwvakkers, maar toch draagt de ene een strikje en de andere een das en een deftig jasje boven zijn werkkledij. Heertje bouwt zijn toren tussen de gemzen, eekhoorns en vogels. Ondertussen graaft meneertje zijn put tussen de vossen, konijnen en mollen.

Een geestig (voor)leesboekje waarbij je ook bij de tekeningen kan blijven stilstaan.

Lut Vanderaspoilden