Groeten uit het ondergrondse kan nog het best beschreven worden als een kunstzinnig knutselboek, ideaal om een al dan niet uitgeregende vakantie te vullen. Het boek nodigt kinderen niet alleen uit om naar acht kunstwerken van onder andere Jan Fabre, Tinka Pittoors en Sofie Muller te kijken, maar om er ook creatief mee aan de slag te gaan: tekeningen maken, een toneelspel op poten zetten, een luisterspel opnemen met een mp3-speler, of net zoals Tine Mortier korte teksten bij de werken schrijven. Mortier beschikt over een goed oog voor details, waardoor ze in haar verhalen vaak bijzonderheden van het kunstwerk belicht, die de lezer eerder nog niet opgevallen waren. Bovendien weet ze bij bijna alle kunstwerken een onverwacht en origineel verhaal te verzinnen. Wat dacht u bijvoorbeeld van een verhaal over een per ongeluk naar de ondergrond gekidnapte barones, die zich subterrestrisch zo amuseert dat ze – tot groot ongenoegen van haar accidentele ontvoerders – niet meer wil vertrekken? Of van een monoloog van een hert dat moet optreden tijdens een dansvoorstelling? En af en toe zijn de teksten heerlijk gemeen: ‘Ze liep heel de wereld rond en werd beroemd en kreeg medailles, maar haar moeder, dat vals loeder, is van schuld en spijt om wat ze had gedaan, heel erg zielig dood gegaan.’ Een mens zou van minder zin krijgen om zelf in de pen te kruipen.
Om de jongelui die het na al die (vertel)kunst inderdaad voelen kriebelen, op weg te helpen om hun eigen werken te creëren, zijn er bij elk kunstwerk een aantal opdrachten voorzien. Die vormen een leuk extraatje, maar de echte drijvende kracht in dit boek zijn toch de verhalen van Mortier en de kunstwerken zelf.
De illustraties van Esther Platteeuw schitteren in de eerste plaats door hun respect voor die kunstwerken. Op de bladzijden waarop de werken van Fabre en co staan, houdt ze de kleuren bijzonder sober, zodat alle aandacht naar de artistieke exploten van de acht kunstenaars gaat. Op de andere pagina’s laat Platteeuw zich dan weer wel volledig gaan en tekent ze hele horden duiveltjes bij elkaar, of een Sneeuwwitje dat een wel heel originele manier heeft gevonden om één van haar dwergen nuttig in te zetten bij het maken van een taart…
– Door Line Leys –