Als de worm Marcus op een dag Laurens ontmoet, vreest hij dat zijn laatste uur gekomen is en dat hij als ontbijt zal sterven. Laurens is namelijk een vogel, een flamingo zo beweert hij zelf. Maar Marcus is slim en welbespraakt en weet zich te redden. Hij wordt aangeworven als kaartlezer om Laurens te helpen tijdens zijn wereldreis. Die zal hen naar Kenia brengen waar de echte flamingo’s wonen. Maar de reis verloopt niet zonder gevaar. Marcus moet niet alleen op de rug van Laurens hoog in de lucht vliegen, hij valt ook naar beneden en samen belanden ze bijna in een stoofpotje van een mol en een eekhoorn.

Gelukkig krijgen ze hulp van andere wormen en kan Laurens ontsnappen. In zijn haast kiest Laurens echter een verkeerde worm als reisgezel. Marcus vreest dat hij zijn vriend nooit meer terug ziet. Maar alles komt goed en na een lange nacht bereiken ze het land van zebra’s en giraffen. Daar zijn natuurlijk ook flamingo’s. Helaas Laurens lijkt in niets op de flamingo’s met hun roze veren en hun slanke lange poten én hun slecht karakter. De vogels zijn helemaal niet aardig en noemen Laurens spottend ‘een doodnormale saaie vogel’. Marcus vraagt om aardig te zijn, maar intussen beseft Laurens zelf wel dat hij geen flamingo is. Dan ontdekken onze vrienden waar ze nu beland zijn. En hoewel het Afrika niet is, lijkt het er toch heel leuk. Meer nog ze hebben er aardige buren en veel vrienden. En is vriendschap niet het mooiste wat er is?

Eigenlijk ben ik een flamingo vertelt over anders zijn en vriendschap, over talenten en over tevreden zijn met wie je bent en wat je hebt. Marcus en Laurens zijn zo verschillend, maar ze vullen elkaar aan en ze leren elkaars talenten waarderen. Vrienden hebben respect voor elkaar en zien vooral de goede kanten van de ander. Als je lief bent voor elkaar wordt het leven leuk. Dat hebben Laurens en Marcus ontdekt na hun avontuurlijke reis. Eigenlijk ben ik een flamingo is een bijzonder wijs en grappig verhaal

Yvonne