Hoe veelbetekenend kan een prentenboek met weinig woorden zijn!

‘Eén paddenstoel voor jou en één paddenstoel voor mij.’ zegt Beer. ‘En nog één voor mij. Zo is het eerlijk. Want ik ben groot, dus ik moet veel eten.’ Daar is zijn vriend Wezel het niet mee eens, en allicht al die kleine luisteraars evenmin. Wie klein is moet net méér eten, want zij moeten nog groeien. Zo bieden Beer en Wezel een tijdje tegen elkaar op. Op de bijzonder expressieve illustraties zonder veel franjes zie je duidelijk hoe de ruzie tussen beiden oploopt tot Wezel zegt: ‘Dan ben je mijn vriend niet meer!’ Heel herkenbaar en heel radicaal, ware het niet dat ze door het geruzie niet merkten dat Vos dichterbij sloop. Ze merken hem pas op als hij er met een paddenstoel vandoor gaat. Verontwaardiging bij allebei, maar tegelijk is hun probleem opgelost, alhoewel … er is nog een toetje dat voor een nazinderend slot zorgt.

De boodschap in dit verhaal kan niemand – oud of jong – ontgaan. Het mooie is dat die boodschap allerminst wordt opgedrongen, je wordt daarentegen op een originele manier uitgedaagd om die voor jezelf te verwoorden. Net daardoor dringt die boodschap wél door.

Eén voor jou, twee voor mij behoort meteen tot mijn favoriete prentenboeken van 2021.

Jan Van Coillie