Meer dan honderd jaar geleden woedde de ‘Grote Oorlog’ (1914-1918). De legers vochten tegen elkaar en de soldaten probeerden te overleven in de loopgrachten. Maar het bleef oorlog ook met Kerstmis. Of toch niet? Op 25 december 1914 schreef een Duitse soldaat in zijn oorlogsdagboek: ” Het was allemaal zo prachtig en wonderlijk “.

Op die bijzondere kerstdag probeerden de soldaten van de verschillende legers even te vergeten dat ze vijanden waren. Ze vierden samen kerstfeest, wisselden kleine cadeautjes uit en speelden voetbal. Over dat waargebeurd verhaal gaat Een voetbal voor de vrede. Het kaderverhaal waarin Leo en zijn vader dat gebeuren naspelen vormt de brug naar de jonge lezers van vandaag. De overgrootvader van Leo’s vader Jozef was er immers bij op die bijzondere Kerstdag. Duitse soldaten plaatsten toen kleine dennenboompjes met kaarsen op de frontlijn. Ze riepen naar de Engelse soldaten ‘Come here’ en stapten daarna zelf dichterbij. Het is niet zo belangrijk wie toen de match gewonnen heeft, maar wel dat het even vrede was.

De kleine vrede van eenvoudige soldaten kwam vier jaar voor het echt vrede werd. Een voetbal voor de vrede is een bijzonder kerstverhaal en een mooi vredesboek dat duidelijk maakt hoe diep het verlangen naar vrede leeft in het hart van mensen en dat we dat verlangen moeten blijven koesteren ook in moeilijke omstandigheden.

Rita Ghesquiere