Wanneer een ijsbeer gaat wandelen in de sneeuw, waar gaat hij dan naar toe? Dit is de belangrijkste vraag in dit boek, dat vooral opvalt door zijn prachtige illustraties. Hoe teken je immers een ijsbeer in de sneeuw. Alles is toch wit? Zo ook de eerste twee pagina’s. Op een dubbele pagina is de sneeuw gesuggereerd door hele lichte blauwgrijze stippen. Midden op de eerste pagina prijkt een sober zinnetje: “Er is een ijsbeer in de sneeuw.” Op de volgende bladzijden komt de ijsbeer heel langzaam tot leven: eerst zijn neus, dan zijn ogen en tot slot het hele dier. Dan gaat de beer op pad over de witte ijsvlakte, de andere dieren die hij ontmoet zijn ook wit.
De illustrator speelt met laagjes en schaduwen en grijswaarden. Er staan prachtwerkjes in dit boek. Een gezin poolvossen schuilt in een grot en kijkt naar de ijsbeer die voorbijloopt terwijl het hard sneeuwt. Wanneer de beer in het water duikt, verandert plots het hele kleurenpalet. Het wit en zwart wordt nu aangevuld met een waaier van weelderige blauwschakeringen. Daarna verdwijnt de ijsbeer terug in de witte sneeuwvlakte.
Het verhaal is erg sober in dit boek, maar de illustraties zijn prachtig!
Lut Vanderaspoilden