‘Waar ga je naartoe als je doodgaat?’ vraagt Wolf aan zijn oma. Daar weet ze niet meteen een antwoord op. De hemel is ver en het is niet duidelijk hoe je daar komt. En toch wil Wolf echt weten hoe het in de hemel is. Hij praat er ernstig over met mama en papa. ‘Zijn er ook dieren in de hemel?’, vraagt hij. ‘En wat met de dieren van vroeger, de dinosaurussen en de mammoeten? En de mensen van vroeger, de ridders en de piraten, vinden die ook een plekje in de hemel?’
Het moet daar vreselijk druk zijn, denkt kleine Wolf, veel te druk voor mijn oma. Daarom schrijft hij een brief aan God, de baas van de hemel, om een fijn plekje voor oma te vragen. Hij tekent alles wat oma leuk vindt en stuurt zijn brief met een ballon de lucht in.
Dit prentenboek maakt dood en afscheid bespreekbaar bij jonge kinderen zonder dat het onderwerp bedreigend wordt. Niemand sterft in het verhaal en de verschillende volwassenen -oma, mama en papa – geven een eenvoudig antwoord op de vele vragen van Wolf. Soms bekennen ze ook gewoon dat ze het niet weten. Het gefilosofeer van Wolf sluit goed aan bij de nieuwsgierige vragen van oudere kleuters, die vaak geïntrigeerd zijn door de dood.
Ook de vriendschap tussen Wolf en zijn oma wordt goed uitgewerkt. God komt in het boek op een haast vanzelfsprekende wijze ter sprake als ‘de baas van de hemel’. ‘God is eigenlijk overal’ , zegt mama. En verder klinkt het ‘God is een beetje als de wind. Je kunt hem niet zien, maar wel voelen.’
Debbie Lavreys tekende de prenten bij dit filosofische verhaal. Niet meteen een makkelijke opdracht om de hemel in kaart te brengen. Toch slaagt ze er goed in om op paginagrote platen een bonte verzameling van dieren en zwevende mensen neer te zetten.
Minder geslaagd is de stereotiepe oubollige oma met dotje, brilletje en lange jurk. En waarom Wolf zo nodig blauwe haren moest krijgen, is ook niet meteen duidelijk. Toch blijft het eindoordeel positief. Een fijn plekje in de hemel is een prentenboek dat diepere vragen naar boven haalt en waar (groot)ouders en kinderen ook samen plezier aan beleven.
– Door Rita Ghesquiere –