Die foto waar ik niet op sta vertelt over de bijzondere familiebijeenkomst in het zomerhuis van opa Bing. Vele jaren brachten Bas en zijn nicht Fiebie daar hun vakanties door en altijd verwende opa zijn oogappels met allerlei verrassingen. Na de dood van oma werd de sfeer somberder, maar drie jaar geleden liep het pas goed mis en de twee gezinnen verlieten halsoverkop het huis om nooit meer terug te keren.
Maar nu heeft opa zijn twee zonen met hun gezin uitgenodigd om nog een keer samen te komen in het zomerhuis. Hij heeft voor iedereen een belangrijke boodschap. De spanning is te snijden en het gekibbel is niet uit de lucht. Maar de boodschap van opa is duidelijk en dus verstomt het gekijf even. Maar wat heeft hij nog meer te vertellen en waarom liep het drie jaar geleden zo grondig mis?
De lezer moet zelf de puzzelstukjes van Bas in elkaar passen. En is de traditionele foto nu echt mislukt? Do Van Ranst vertelt dit keer over een vrij alledaagse familie waar iedereen zijn hebbelijkheden heeft zodat onderhuids de relaties toch verzieken. Plots lopen de spanningen zo hoog op dat er niet meer gepraat wordt. Grootvader lijdt daar nog het meest onder, maar hij is vindingrijk en zoekt contact met zijn kleinkinderen. Dan probeert hij nog een laatste keer om zijn stempel op de toekomst te drukken. Voor Bas en Fiebie heeft hij één boodschap: ‘houden van’ is in het leven het allerbelangrijkste! Omdat Bas zijn relaas over de familiebijeenkomst voortdurend onderbreekt met flarden uit het verleden, groeit de spanning en blijft de vraag over wat er precies gebeurde lange tijd onbeantwoord.
Er zijn in dit boek trouwens veel open plekken die de lezer zelf moet invullen. Het blijft immers ook een open vraag of opa Bing een betrouwbare verteller is.
Rita Ghesquière