Willa woont met haar twee oudere zussen en de jongere drieling in een dorpje in een groot moeras. De zes meisjes wonen in een boerderij, samen met hun lieve en zorgzame oma en hun wrede vader. Vader gelooft rotsvast in een vreemde Vloek, die voorspelt wat het lot van zijn dochters zal zijn. Daarom huwelijkt hij de oudste dochter uit in ruil voor een paard. Wanneer op een dag het mysterieuze Vollemaancircus in het dorp verschijnt, trekken de drie oudste zussen er stiekem heen. Als het circus weer verder trekt, blijkt ook de oudste dochter verdwenen. Is ze gevlucht voor het gedwongen huwelijk of werd ze ontvoerd? Willa trekt alleen op onderzoek uit. Zal ze de waarheid ontdekken?
Het verhaal wordt verteld in de ik-vorm. Vanaf de eerste zin: “Ik kijk in de ogen van een reusachtig wit paard dat Flint heet.” kruipt de lezer in de huid van de hoofdfiguur Willa. De auteur werkt hier volgens een procedé dat ze ook in andere boeken gebruikt. De aanpak werkt feilloos. De lezer zit meteen midden in een spannend avontuur, waardoor hij met moeite het boek kan weg leggen vooraleer het avontuur ten einde is. Zoals we ondertussen van deze auteur gewoon zijn, is het boek vlot geschreven. De vele dialogen zorgen voor vaart en de plot is meeslepend.
De ruimte is een belangrijke ‘speler’ in het verhaal. Het dorp is omgeven door een geheimzinnig en donker moerasland. De auteur haalde haar inspiratie in Romney Marsh, een draslandgebied in het zuidoosten van Engeland. Het verhaal ademt de sfeer van die omgeving. Alles is vaag beklemmend, mysterieus en een beetje schimmig. De zes zussen hebben een moeilijk leven. De schuld hiervoor ligt bij hun ‘Papper’ een wrede vader die zijn leven en het leven van zijn dochters laat bepalen door een vloek waarin hij rotsvast gelooft. Gelukkig is er ‘opoe’, de verstandige en belezen oma die de zussen leert lezen en schrijven. Ze wil hen laten uitgroeien tot zelfstandige jonge vrouwen die nadenken en niet klakkeloos geloven in vloeken of magie. Toch blijkt op het einde van het verhaal dat de oudste zus door magie is verdwenen en willoos is gevangen gehouden. Willa kan haar enkel redden door de magiër te verslaan. In mijn ogen paste dit niet in opoes streven om voorgoed komaf te maken met bijgeloof en vloeken.
We krijgen een mooie inkijk in de denkwereld van Willa, maar de karakters van de vijf zusjes blijven wat meer op de vlakte. Wat ik miste in dit boek? Een kaartje waarop de lezer de omzwervingen van Willa kan volgen, zou welkom zijn. Al bij al vond ik dit boek vlot geschreven en meeslepend.
Lut Vanderaspoilden