Twan en zijn tweelingzus Linde reizen met hun moeder en oma naar IJsland. Het gaat niet goed met de vader van oma. Daarom vindt iedereen het een goed plan om hem naar Nederland te brengen. Maar dat is buiten opi Kas gerekend. Hij wil niet doodgaan in een ziekenhuis. Hij wil helemaal niet weg uit zijn omgeving. Daarom reageert hij kribbig op de komst van zijn familie en op hun betuttelend gedrag.

Voor Twan wordt het verblijf in het hoge noorden een vreemd avontuur. Als opi vraagt om hem te helpen, weet hij niet hoe het verder moet. Uiteindelijk besluit hij samen met zijn zus om opi te steunen. Iedereen heeft wel een idee over hoe hij zijn leven wil invullen. Dat geldt ook voor oude hulpbehoevende mensen. Opi Kas beseft dat het niet goed gaat met zijn gezondheid, maar toch wil hij niet dat zijn dochter en kleindochter zijn leven helemaal overhoop halen. Hij wil in IJsland blijven en zelf zijn lot in handen nemen. Twan en Linde begrijpen dat beter dan de volwassenen. Toch voelen ze zich een beetje schuldig als ze opi helpen om alleen de bergen in te trekken.

Aan het einde van het verhaal vraagt Twan aan zijn tweelingzus. ‘Weet jij wat het beste is?’ Maar Linde blijft het antwoord schuldig. Twan besluit wijs: ‘Ik denk dat het beste niet bestaat’. Tijdens de reis is Linde voor het eerst ongesteld; ze wil niet samen met Twan op de kamer. Hij deelt met opi de jongenskamer, maar mist zijn zus. Gelukkig blijft ze een bondgenoot als opi naar het noorderlicht wil vertrekken. De regels van drie verwijst naar Het Grote Survival Handboek , dat Twan leest tijdens de reis naar IJsland. Enkele basisregels kunnen immers het leven van een mens redden. Twan en Linde wijzen er opi nog even op voor hij vertrekt. Ze willen dat de tocht veilig verloopt. Maar het is natuurlijk de vraag of deze basisregels nog gelden aan het einde van je levensweg.

– Door Rita Ghesquière –