In een appelboom, hoog boven de grond zitten een olifant en een merel. Ze raken met elkaar in gesprek en beseffen dat ze toch wel erg verschillend zijn.

In dit verhaal maken twee totaal verschillende dieren kennis met elkaar. De merel is een individualistische vogel, olifant is een kuddedier. Beiden zijn overtuigd van de eigen zienswijze. Ondanks hun fundamentele verschillen luisteren ze naar elkaar. Hoewel ze de leefwereld van de andere niet begrijpen, blijven ze toch met elkaar praten en veroordelen ze elkaar niet.

Het hoofdpersonage is duidelijk de olifant. Hij staat prominent op de kaft en op de eerste bladzijde. Die eerste bladzijde is verrassend. Je ziet een olifant in een boom. Dat lijkt al eigenaardig. De tekst lost het mysterie niet op: “Een olifant zat in een appelboom. De wind woei langs zijn hoofd. Hij dacht aan niets.” Wat doet die olifant in een boom? Hij blijkt het zelf niet te weten. Als merel hem ernaar vraagt op het einde van het verhaal schrikt hij en valt hij uit de boom. Hij keert terug naar de kudde en “dacht alweer aan niets”. Tussen die eerste en laatste bladzijde heeft hij wel een glimp opgevangen van een totaal ander leven.

Het verhaal is geschreven in de verleden tijd. Talrijke dialogen houden er de vaart in. Op elke bladzijde staat een omkaderde illustratie in zachte kleuren. De aandacht gaat steeds direct naar de grote roze olifant. Deze repetitieve lay-out brengt rust in het verhaal.

De olifant in een appelboom is een gek verhaal dat kleuters zeker zal aanspreken. Het is meteen ook een mooie aanleiding tot een gesprek over anders zijn.

Lut Vanderaspoilden