Linde en Roxy hebben een enge buurman. Ze hebben ontzettend schrik van hem. Maar hun andere buurjongen Max niet. Die gaat gewoon binnen bij die vreemde man, en krijgt veel snoep. En wat blijkt? De buurman is helemaal niet zo eng. Hij is zelfs aardig. Maar wel erg vies. Hij verzorgt zichzelf en zijn huis niet. Dat komen we in het lang en breed te weten, met alle viezigheid van dien. Dat vinden de kinderen aan wie wordt voorgelezen natuurlijk heel grappig! Die buurman heeft uiteraard geen vrienden. Hier gaan de kinderen voor zorgen!
En dat lukt, met ups en downs. Ze bedenken allerlei creatieve plannen, die een beetje mislopen, maar dat is net spannend en grappig. En uiteindelijk wordt hun inspanning beloond. In dit boek is het dus aan de kinderen om creatieve oplossingen te vinden om de gekke buurman weer op een goed spoor te krijgen.
Knap hoe de essentie sterk uit dit verhaal naar voren komt, namelijk dat aardig en vriendelijk zijn eigenlijk veel belangrijker is dan je uiterlijk. Maar jezelf verzorgen, een beetje empathie hebben en beleefd zijn, zijn wel belangrijk en vormen een handige opstap om contacten te leggen en vrienden te maken. Er is geen enkel vleugje storende moraliteit in dit boek en toch is deze boodschap erg duidelijk. En heel ludiek gebracht. Tof!
Sarah Auwerx